Ezanın iki amacı vardır; biri namaz vaktinin girdiğini ilan etmek, diğeri ise zikir. Vaktin girdiğini ilan etmek için okunan ezanın yüksek sesle okunması daha faziletli olmakla birlikte sesin en az bir kişiye ulaşmasıyla sünnet yerine getirilmiş olur (Ğamravî, Envâru’l-Mesâlik, s.83). Zikir için okunan ezanı sadece kişinin kendisinin işitmesi kâfidir, başkalarının işitmesi şart değildir. Kaldı ki başkalarının duyması, namaz vaktiyle ilgili yanlış yapmalarına sebebiyet vereceğinden bu durumda ezanı yüksek sesle okumamak daha uygun olur (Heytemî, el-Menhecü’l-Kavîm, s.159). Binaen aleyh gerek vaktin başında gerekse herhangi bir anında tek başına namaz kılan kimse zikir niyetiyle ezan okuyup kamet getirdiğinde Efendimizin (aleyhissalatu vesselam) sünnetini yerine getirdiği için ecir sahibi olur. Aynı şekilde ilk ezan işitilse dahi ayrı bir yerde namaz kılanların kendi aralarında ezan okuması sünnettir.