Üzerinde kazâ namazı olup olmadığıyla ilgili şüphe eden kimse kazâsının bulunmadığını esas alır. Kazâ olduğunu bildiği halde kılıp kılmadığıyla ilgili şüpheye düşen ise kılmadığını esas alır. Bu durumda olan kimse "kazam varsa kaza yoksa nafile" vurgusunda bulunarak niyet getirebilir. Böylece bu kimse daha sonra aslında kazasının olduğunu hatırlarsa sorumluluğunu yerine getirmiş sayılır. Kazayı kılmış olduğunu hatırlarsa ikinci olarak kıldığı namaz nafile yerine geçmiş olur (Lahcî, Îdâhü'l-Kavâidi'l-Fıkhiyye, s.45).