Sahih hadislerle sabit olduğu üzere Efendimiz (aleyhissâlatu vesselâm) seferde olmadığı halde bazı günlerde namazlarını cem' şeklinde kılmıştır. İbn Abbas (radiyallahu anhuma) der ki: “Rasûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) hiçbir korku ve yolculuk hali olmaksızın ve yağmur yağmaksızın öğle ile ikindiyi ve akşam ile yatsıyı birleştirerek kıldı” (Müslim, Salâtu’l-Musâfirîn, 54, No: 705). Sıhhati hususunda ihtilafın bulunmadığı bu hadisle ilgili birçok İslam âlimi farklı görüş belirtse de hadisin zahirinden ve delalet ettiği manadan, cem'in sefer hali dışında caiz olduğu manası çıkıyor. Öyle ki bu şekildeki cem'in sebebi İbn Abbas'a (radiyallahu anhuma) sorulduğunda “Efendimiz (aleyhissalâtu vesselâm) ümmetine zorluk ve sıkıntı vermemek istedi” şeklinde yanıt verdi. Her dört mezhebin mu’temed görüşü; genel anlamda seferilik hariç, namazları cem’ etmenin caiz olmadığı yönündedir. Fakihler içerisinde, yukarıdaki hadisi tevil etmeksizin olduğu gibi alıp seferilik ve hastalık dışınca cem’in caiz olduğunu söyleyenler de vardır. İmam Nevevî Şerhu Müslim adlı eserinde, konuyla ilgili fakihlerin görüşlerini detaylı bir şekilde aktardıktan sonra aralarında birçok Şafiî fakihin de yer aldığı isimlerin, hadisin zahirine dayanarak âdet haline getirilmediği sürece bu şekildeki cem’e cevaz verdiğini belirtir (Şerhu Müslim, V, 239). Netice olarak; namazları bilerek kazaya bırakmak İslam âlimlerinin ittifakıyla haramdır. Seferilik dışında, namazın kesin olarak kazâya kalma riski varsa cem’e niyet etmek gerekir. Zira cem’in tevili olup kazânın tevili yoktur.