Adak sahibinin kestiği adağın etinden kendisi, nafakasından sorumlu olduğu (eş, çocuklar vb.) kişiler ve zenginler yiyemez. Bunlardan herhangi biri adak etinden yerse, yediği miktarı hesaplayıp fakirlere vermesi gerekir. Kişi, adaktan pay verdiği bir fakire misafir olur ve verdiği adağın eti kendisine ikram edilirse bundan yemesi caiz olur. Çünkü adak o fakir kişiye verildiği andan itibaren onun malı olur, onda dilediği gibi tasarrufta bulunur; bu payı başka birine verebileceği gibi yemek yaparak dilediği misafire ikram edebilir. Bu husus Aişe (radiyallahu anha) validemizin azatlı kölesi Berîre’in şu meselesine kıyas edilir;

Bilindiği üzere Müslümanların sadakaları Peygamber Efendimize ve ehline haram olduğu için bundan yemeleri veya kullanmaları caiz değildi. Ancak Allah Resulü (aleyhissalatu vesselam), kendilerine sadaka verilen birilerinin evine misafir olduğunda yapılan ikramı -sadaka malından olsa dahi- reddetmezdi. Enes Bin Malik’ten rivayet olunduğuna göre, Berîre (radiyallahu anha) kendisine sadaka olarak verilen eti Peygamber Efendimize sunmuş, Allah Resulü (aleyhissalatu vesselam) da: “o (et) onun için sadaka bizim için hediyedir” buyurarak etten yemiştir (Müslim, Zekât, 170, No: 1075). Görüldüğü üzere Peygamber Efendimiz (aleyhissalatu vesselam) sadaka yememesine rağmen Berîre'nin ikram ettiği etten yemiştir. Çünkü o sadaka Berîre’ye verildikten sonra artık sadaka olmaktan çıkmış ve onun mülkiyetine girmiştir.