Hac, İslam’ın beş temel esasından biridir (Buhârî, Îmân, 1, 2, No: 8). İmkânı olup gücü yeten her yetişkin Müslümana farzdır. Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur: “Kim Allah için hacceder de kötü söz ve davranışlardan ve Allah’a karşı gelmekten sakınırsa, annesinden doğduğu günkü gibi (günahlarından arınmış olarak hacdan) döner” (Buhârî, Hac, 4, no: 1521). Âlimler bu hadisten yola çıkarak haccın küçük günahlar için bağışlanma sebebi olacağı hususunda ittifak etmiştir. Büyük günahların affıyla ilgili ise farklı görüşler bulunmaktadır. Her iki görüşü savunanlar olmakla birlikte çoğunluğu, hadisteki bağışlanmanın büyük günahları kapsamadığını ve bunun için tövbe edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Kul hakkına taalluk eden meselelerde ise hakkına girilen kişiden helallik istenmesi gerektiğini söylemişlerdir (İbn Hacer el-Heytemî, el-Fetâva’l-kübra’l-fıkhiyye, II, 99; Remlî, el-Fetâvâ, s.207). Haccın büyük günahlara kefaret olacağı görüşü alınsa dahi kişinin daha önce yerine getirmediği ibadî sorumlulukları düşmez. Dolayısıyla daha önce tutulmayan oruçlar ile kılınmayan namazlar muhakkak kaza edilmelidir.