Tazim amacıyla Allah Teâlâ dışındaki birine veya bir şeye yemin etmek âlimlerin ittifakıyla haramdır. Efendimiz (aleyhissalatu vesselam) bu şekilde yemin edenlerin şirke gireceğini, bazı rivayetlere göre ise küfre gireceğini belirtmiştir (Ebu Davud, Eymân, 5, No: 3251). Yemin tazim amacıyla söylenmezse haram olmaz. Zira Efendimizin (aleyhissalatu vesselam) Arap geleneğinde olduğu üzere yemin kastı olmaksızın Allah Teâlâ dışındakiler için “yemin lafızlarını” kullandığı rivayet edilmiştir. Sahih kaynaklarda geçtiği üzere İslam’a girmek isteyen biri Allah Resulüne (aleyhissalatu vesselam) gelip dinin temel rükûnlarını sorup öğrendikten sonra daha fazlasını yapamayacağını ancak bu kadarıyla yetinebileceğini söyler. Hadisin zahir lafzına göre Hz. Peygamber Necd bölgesinden gelen bu kimse için “Babasına yemin ederim ki, doğru söylediyse kurtuldu” der (Müslim, Îmân, 8, No: 9). İmam Nevevî bu hadisi şerh ederken şöyle der: Bu şekilde yemin etmek Arap dilinde yaygın olan bir şeydir. Araplar bununla gerçek anlamdaki yemini kastetmezler. Allah dışında bir şeye yemin etmek ile tazim kastedilmezse haram olmaz (Şerhu Müslim, c.1, s.241).