Lecâc ve teberrür diye iki çeşit nezir bulunmaktadır. Lecâc; bir işi yapmak veya yapmamak için kişinin nezir ile kendisini zorlamasıdır. Mesela bir kimse “falan işi bir daha yaparsam -veya filan kişiyle bir daha konuşursam- bir koyun kesmek bana nezr olsun” derse ve dediğini yapmazsa koyunu kesmek ile yemin kefareti vermek arasında muhayyer olur. Teberrür; ibadet maksadıyla yapılan nezirdir. Bu da şartlı ve şartsız olmak üzere ikiye ayrılır. Şartlı olan, “Hastam şifa bulursa bir koyun kesmek bana nezr olsun” demek gibidir. Şartsız olan ise herhangi bir beklenti içerisinde olmaksızın bir ibadeti nezretmektir. Her iki çeşidiyle teberrür nezri uygun bir vakitte muhakkak yerine getirilmelidir. Yani bu çeşit nezrin alternatifi yemin kefareti değildir (Ömer eş-Şâtirî, el-Yâkutü'n-Nefîs, s.322-323).