Süt akrabalığını oluşturan emme yaşı hakkında fakihler arasında farklı görüşler bulunmaktadır. İmam Ebû Hanîfe iki buçuk, talebesi İmam Züfer üç yaşına kadar süt hısımlığının gerçekleşeceği görüşündeyken; cumhur, iki yaşına kadar içilen sütün akrabalık oluşturacağı, iki yaşından sonra içilenin ise akrabalığa etki etmeyeceği görüşünü benimser. Aynı şekilde akrabalığı oluşturacak süt emme miktarı hakkında da ihtilaf edilmiştir. Hanefî ve Malikiler sayı şart değil, sütün karna ulaşması yeterlidir derken; Şafiiler ve Ahmed Bin Hanbel'e nisbet edilen bir görüşe göre beş doyurucu emme şarttır (Abdulhamîd, el-Ahvâlu’ş-Şahsiyye, 378-379).

Sütten dolayı akrabalığın meydana gelme illeti, sütün annenin bir cüz’ü olması ve küçük yaşta emilen sütün ilk yıllarda et ve kemik gelişimine ciddi katkı sağlamasıdır. Bundan dolayı süt çocuk ve sütanne arasındaki bağ, öz anne ve çocuğu arasındaki münasebet gibi kabul edilmiştir. Tıbbi olarak da ispat edildiği üzere iki yaşından sonraki sütün gıda etkisi, öncesine göre daha azdır. Bu da cumhurun benimsediği görüşün daha isabetli olduğuna işaret etmektedir (Abdulhamîd, el-Ahvâlu’ş-Şahsiyye, 380).