Şafiî mezhebine göre nikâhta ne oğulun ne de torunun velayeti geçerlidir. Zira oğul ile anne arasında velayet hususunda soy ortaklığı yoktur. Annenin nesebi babasına, oğulun nesebi ise kendi babasına bağlıdır. Ancak oğulun aynı zamanda annesinin amca çocuklarından olması hali bundan müstesnadır. Şayet oğul aynı zamanda annesinin amcasının çocuklarından ise ve ondan daha yakın bir veli de bulunamazsa bu takdirde annesine velilik yapabilir (el-Hin, el-Buğa, eş-Şerbeci, el-Fıkhu'l-Menhecî II, 59). Hanefî ve Malikî mezhebine göre çocuk kendi annesine veli olabilir. Hatta annesini evlendirme hususunda önceliğin kendisine verilmesi daha münasiptir (Meydânî, el-Lübâb I, 255).