• Farklı bölgelerde elde edilen aynı cinsteki ürünler zekâtın farz olduğu nisap miktarını tamamlamak için birbirlerine eklenir. Araya yıl girmediği sürece aynı cinsteki mallar nisap hususunda birbirlerinin tamamlayıcısı sayılır.  

 

• Hadislerde açıkça izah edildiği üzere; herhangi bir sulama yöntemi kullanmaksızın elde edilen ziraî ürünler için öşür (1/10), el emeğiyle sulananlarda ise nısfu’l-uşr (1/20) vardır. Şöyle ki; bir kimse yağmur suyuyla 10 ton ürün elde etmişse bunun 1 tonunu zekât olarak verir. Yarısı yağmur, diğer yarısı özel imkanlarla sulanan ekinler ise onbeşte bir (1/15) şeklinde zekâta tâbi olur.

 

• Elde edilen zirai ürünlerin zekâtı sadece bir defa verilir. Öyleyse aynı ürün bir sonraki yıla kadar çiftçinin elinde kalırsa ikinci bir defa zekâtı verilmez.

 

 

• Ziraî ürünlerde tarla sahibinin borçlu olması zekât vermesine mâni değildir. Kişi, ne kadar borcu olursa olsun elde ettiği ürünlerin zekâtını her hâlükârda vermelidir.

 

• Zekât olarak çıkarılması gereken miktar hasat vaktinden hemen sonra fakire teslim edilmelidir. Herhangi bir mazeret olmadan geciktirilirse ve ürüne bir zarar gelirse bu miktar ürün sahibinin zimmetinde borç olarak kalır. Fakirin bulunmaması veya daha fazla muhtaç olan birini beklemek meşru mazeretler arasındadır.

 

• Fakihlerin çoğunluğuna göre elde edilen ürünün mülkiyeti (tohum) kime aitse zekâtla mükellef olan odur. Öyleyse kiraya verilen tarladan elde edilen ürünün zekâtını kiracı verir. Çıkan ürüne tarla sahibi ile kiracı ortaklaşa sahip olacaksa bu durumda her biri kendi payının zekâtını verir.

 

 

• Tüm ibadetlerde olduğu gibi zekâtta da niyet şarttır. Ürün elde edildiğinde kişinin konu komşusuna yaptığı hayır ve ikramlar zekât yerine geçmez. Zekâtın geçerli olması için niyet ile alan kişinin bunu hak etmesi şarttır. Vekil mesabesindeki hayır kurumlarına zekât verirken sadece bir defa niyet getirmek yeterlidir.