İslam âlimleri, ileride küfre girmeye niyet eden veya Allah'ın vahdaniyeti ve Resul’ünün nübüvvetinden şüphe duyan ya da İslam’la ilişiğini kesmeye azmeden bir Müslümanın o an dinden çıkacağını ve mürted olacağını söylemişlerdir. Çünkü dinle ilgili şekkin (şüphenin) vuku bulması, müslüman olma kesinliğini ortadan kaldırır. İmam Nevevî bu konuda İmam Mütevellî’den şöyle bir nakilde bulunur: “ileride küfre niyet etmek, o an itibarıyla küfürdür. Yine bir Müslümanın “malım harap olur ya da çocuğum ölürse Yahudi veya Hristiyan olacağım” diyerek küfrünü ileride olacak bir şeye bağlamasında da hüküm aynıdır (Ravdatü't-Tâlibîn ve Umdetü'l-Müftîn, VI, 488).

Bedrüddîn ez-Zerkeşî de el-Mensûr fi’l-Kavâʿid adlı kitabının 'Niyet ve niyetle ilişkili konular' başlığı altında şunları söylemiştir: “Bir kişi İslam’dan çıkmaya niyet ederse sadece o niyetiyle küfre girer. Aynı şekilde yarın dinden çıkmaya niyet ederse o an itibarıyla kâfir olur (c.III, s.298). Zira bir işe niyet etmek kalben o şeyi istemek demektir. Ancak küfre razı olmamakla beraber kalbinde sapkın düşünceler beliren kişi kâfir değildir. Bu şeytanın vesvesesidir. Nitekim Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur: Şüphesiz şeytan birinize gelir ve der ki: Seni kim yarattı? O da: Allah, der. Bunun üzerine şeytan: Peki Allah’ı kim yarattı? Diye sorar. Biriniz bununla karşılaştığı zaman, şöyle desin: Allah’a ve O’nun peygamberlerine îmân ettim. Zira bu söz, o vesveseyi ondan giderir (Buhari, Bed'ul-Halk, 11, No: 3276).