Ebu Saîd el-Hudrî (radıyallahu anh) şöyle der: Allah Rasulüne (aleyhissalatu vesselam) Ya Rasulallah biz karınlarında yavrusu olan deve, inek ve koyun kesiyoruz. Bunları atalım mı yiyelim mi? diye sorduk. Peygamber (aleyhissalatu vesselam) “dilerseniz yiyin çünkü annesinin kesilmesi yavrusunun kesilmesi demektir” buyurdu (Ebû Dâvûd,  Edâhî 18, No: 2827). Bu hadise istinaden cumhur, ister sağ ister ölü olsun çıkan yavrunun kesilmesine gerek olmaksızın yenilebileceği görüşünü benimser. Ebu Hanife ise yavrunun ölü çıkması durumunda leş olup yenilemeyeceği, sağ çıkması durumunda ise kesildikten sonra yenilebileceği görüşündedir. Çıkan yavrunun yenilebilmesi için Malikiler yavrunun yaratılış bakımından tamamlanmış olması ve kıllarının çıkmış olma şartını koşarken Şafiiler bu şartları koşmaksızın yenilmesinin caiz olduğunu söyler (İbn Rüşd, Bidayetü’l-Müctehid s. 432).

 

Bununla birlikte karnında yavrusu bulunan hayvanın kurban olarak tercih edilmemesi daha uygundur. Ancak hamile hayvan kurban olarak kesilmişse geçerlidir. Zikredilenlerin yanı sıra çıkan yavru yaşayabilecek durumda ise bunun satılıp parasının da tasadduk edilmesi kurbanın ruhuna daha uygundur (Bilmen, Büyük İslam İlmihali s.392).