Kaylûle günün ortasında uyumak ve uyuklamak demektir. İslam âlimleri bu vakitte kısa bir uyuklamanın normal bir uyku kadar etkili olacağını söylerken kaylûle vakti için tamamıyla uyumanın şart olmadığını dile getirirler (San'ânî, Sübülü's Selâm, II, 117). Hz Peygamber'in (aleyhissalatu vesselam) kaylûleden, “güzel bir âdet" diye söz ettiği, zaman zaman süt teyzesi Ümmü Harâm veya Enes'in (radiyallahu anh) annesi Ümmü Süleym gibi yakınlarının evinde kaylûle yaptığı rivayet edilir (DİA "Kaylûle" Maddesi). Yine, Peygamber (aleyhissalâtu vesselam) kaykule ile alakalı şöyle buyurmuştur: Gündüz orucu için sahur yemeğinden ve gece ibadetine kalkmak için kaylûleden yararlanın (İbn Mâce, Sıyâm, 22, No: 1693). Tıbbi açıdan birçok faydası bulunan kaylûle istirahatini imkân bulanların yerine getirmesi birçok açıdan faydalıdır. Özellikle ilimle meşgul olan talebelerin öğle vaktinin belirli saatlerinde dinlenmesi kendileri için daha verimli olacaktır.

Kaylûlenin vaktiyle ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Kimileri öğle namazından önceki vakitte bu istirahatin yapılacağını söylerken diğer bazı alimler, hadiste de geçtiği üzere kaylûle vaktinin öğle namazından sonra olduğu görüşüne gider. Sehl Bin Yesâr'dan (radıyallahu anh) rivayet edildiğine göre kendisi şöyle söyler: “Bizler Peygamber  (aleyhissalâtü vesselam) zamanında öğle yemeğini Cuma namazından sonra yer ve yine kaylûleyi cumadan sonra yapardık" (Buharî, Cuma, 40, No: 939; Müslim, Cuma, 30, No: 859). Bu hadisten anlaşıldığı üzere kaylûlenin vakti öğle namazına müteakibendir. Ayrıca bu istirahatin 45 dakika ve bir saati aşmaması en iyisidir.